Mette Henriette is een gevierde Noorse saxofoniste, in 2016 was zij de eerste artiest die met een dubbelalbum debuteerde op het befaamde ECM label, het album bevatte 90 minuten muziek die ze componeerde gedurende een periode van 10 jaar met haar trio en een groter ensemble met jazz-, klassieke en tango musici, de hoes en andere foto’s waren van de vermaarde fotograaf Anton Corbijn. In wezen is dit pas haar tweede album, wederom voor ECM, zoals gebruikelijk bij het label is het geen gemakkelijk in het oor liggende muziek voor de gemiddelde luisteraar, maar voor de kenners is het genieten geblazen. Mette overtuigt hier in een trio bezetting met Johan Lindvall op piano en Juddith Haman op cello, dat zorgt in ieder geval voor een bijzonder geluid.

Er staan een 15-tal composities op dit album waarvan diversen van uiterst korte duur zijn. Zo duurt het openingsnummer “The 7th” slechts 42 seconden, het is meer een klankschets, hetgeen ook opgaat voor “Across the floor”. Pas in “I villvind” is er sprake van een duidelijke compositie, verstilde saxofoonklanken met zacht tinkelende piano begeleiding. In “Rue de Renard “, het enige nummer dat werd geschreven door Mette en Johan (de rest is van Mette), is er fraai samenspel van piano, sax en cello waardoor er sprake is van een bijna klassieke uitstraling. Hetzelfde kan gezegd worden van “Indrifting you”, ingetogen maar toch krachtig, in “A Choo” herkennen we patronen uit de minimal music in het pianospel van Lindvall met de repeterende akkoorden.

Verwacht geen spetterend saxofoonspel, hoge tempi of swing, nee we horen sfeervolle klanken die het midden houden tussen klassiek en jazz, kortom typische ECM muziek, ik persoonlijk hoor dat graag, mainstream en/of free jazz is elders te horen.

Jan van Leersum.